Microplasticvervuiling vormt een groeiende bedreiging voor de wereldwijde oceanen

Stel je voor dat je op vakantie bent op het strand - zon, zand en golven creëren een perfect decor. Maar onder deze idyllische scène schuilt een onzichtbare vervuiler: microplastics. Deze kleine plastic deeltjes, kleiner dan 5 millimeter, dringen door in het zand, het zeewater en zelfs de lucht die we inademen, en vormen een groeiende bedreiging voor mariene ecosystemen en mogelijk de menselijke gezondheid.

Microplastics zijn een van de meest zorgwekkende mariene verontreinigende stoffen geworden, die als spectrale fragmenten in mariene omgevingen voorkomen. Onderzoek van de Amerikaanse National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) toont aan dat plastic het meest voorkomende type afval in oceanen en de Grote Meren is. Deze kunststoffen fragmenteren geleidelijk in microplastics door blootstelling aan zonlicht, golfslag en microbiële activiteit. Een andere bron komt van opzettelijk vervaardigde microbeads, die vroeger vaak werden gebruikt in producten voor persoonlijke verzorging.

Microplastics zijn afkomstig van meerdere bronnen:

• Afbraak van grotere kunststoffen: Weggegooide flessen, zakken en visgerei breken geleidelijk af in microplastics door blootstelling aan het milieu.
• Industriële plastic korrel spills: Lekkage tijdens de productie en het transport introduceert onbewerkte plastic deeltjes in waterwegen.
• Microbeads in producten voor persoonlijke verzorging: Kleine plastic bolletjes uit exfoliërende middelen en tandpasta omzeilen waterzuiveringssystemen.
• Afstoting van synthetische vezels: Een enkele wasbeurt kan honderdduizenden microvezels uit kleding vrijmaken.
• Deeltjes van bandenslijtage: Autobanden stoten microplastics af die rubber en chemische additieven bevatten.

Microplastics brengen mariene ecosystemen in gevaar door:

• Inname door het zeeleven: Filtervoeders en andere organismen consumeren microplastics, wat leidt tot ondervoeding en de dood, met mogelijke gevolgen voor de menselijke gezondheid via overdracht via de voedselketen.
• Fysieke schade: Scherpe fragmenten verwonden de spijsverteringskanalen en verstoppen de ademhalingssystemen.
• Chemische verontreiniging: Kunststoffen lozen additieven en concentreren in het water aanwezige verontreinigende stoffen.
• Verstoring van de habitat: Veranderde samenstelling van de zeebodem en verstikking van koraalriffen.

Internationale inspanningen pakken microplasticvervuiling aan door:

• Bronvermindering: Regelgeving over plasticproductie en voorlichtingscampagnes voor consumenten.
• Sanering: Verbeterde afvalwaterfiltratie en reinigingstechnologieën.
• Grensoverschrijdende samenwerking: Gedeeld onderzoek en beleidskaders.

Landen implementeren diverse strategieën:

• Wetgeving: Microbead-verboden zoals de Amerikaanse Microbead-Free Waters Act van 2015.
• Wetenschappelijk onderzoek: Studies naar verspreiding, effecten en verwijderingstechnologieën.
• Publieke bewustwording: "Plasticvrije" campagnes en ecolabelingprogramma's.

Opkomende oplossingen zijn onder meer:

• Geavanceerde filtratiesystemen voor afvalwater en open water.
• Biologisch afbreekbare plastic alternatieven.
• Detectiemethoden op afstand en spectroscopische detectiemethoden.

Iedereen kan bijdragen door:

• Herbruikbare alternatieven te kiezen voor kunststoffen voor eenmalig gebruik.
• Producten voor persoonlijke verzorging zonder microbeads te selecteren.
• Plastic afval op de juiste manier te recyclen.
• Deelnemen aan strandopruimingen en inspanningen voor natuurbehoud.

Hoewel microplasticvervuiling aanzienlijke uitdagingen met zich meebrengt, kan collectieve actie van individuen, industrieën en overheden mariene ecosystemen beschermen voor toekomstige generaties.